Sjim studeerde gezondheidswetenschappen en economie, en specialiseerde zich in beleid en management. Daarna deed hij een master in gezondheidseconomie en -management. Meteen daarna ging hij aan de slag bij P5COM en deelt nu zijn ervaring als oud medewerker.
Ervaren waar zorgorganisaties nou écht tegenaan lopen. Dat is waarom Sjim voor consultancy koos. ‘Met mijn studie is de kans groot dat je uiteindelijk ergens een adviserende of sturende rol krijgt. Maar op de universiteit leer je zorgorganisaties natuurlijk niet echt kennen, je krijgt weinig van de praktijk mee. En ik wil per se voorkomen dat ik een flierefluiter word die mooie dingen kan zeggen, maar uiteindelijk niets verandert.’
Bij andere organisaties zit consultancy vaak dichter tegen detachering aan. Dan ben je als junior vooral extra handjes. Hier niet. Ik werd meteen als adviseur ingezet
Geen flierefluiter worden – daar vindt Sjim P5COM de ideale club voor. ‘Bij andere organisaties zit consultancy vaak dichter tegen detachering aan. Dan ben je als junior vooral extra handjes. Hier niet. Ik werd meteen als adviseur ingezet. Natuurlijk, als mijn Project Director een presentatie wil geven, dan help ik hem met de vormgeving. Maar het overgrote deel van mijn tijd ben ik bezig met het begeleiden van teams, in mijn eigen deelprojecten. Daarover kan ik áltijd sparren met meer ervaren collega’s. Ik zou bijvoorbeeld bij een opdrachtgever een presentatie houden over sturen op productiviteit. Maar ik wist niet in welke mate dat team al met dat thema bezig was. Dus heb ik vooraf een collega gebeld. En gewoon gevraagd: joh, hoe pak ik dat aan? Hoe houd ik mijn verhaal flexibel?’
‘Dat soort gesprekken voer ik vaker. Maar wel altijd op mijn initiatief, er is niemand die mijn handje vasthoudt. Dat is in het begin wel even aftasten, als je zelf moet inschatten wat je wel en niet kunt. Op een gegeven moment realiseerde ik me: ik krijg die verantwoordelijkheid niet zomaar, die krijg ik omdat ze vertrouwen in me hebben. Dat hielp. Natuurlijk kijk ik naar collega’s en ben ik benieuwd hoe zij dingen doen, maar ik voel me ook vrij om het op mijn eigen manier te doen. En mijn manier is: in een hoog tempo, en met heel veel energie.’
Op dit moment werkt Sjim bij een organisatie die moeite had om te berekenen hoeveel zorg er ingezet kon worden op basis van de vergoedingen. ‘Daar waren wel zes verschillende tools voor, en er was niemand meer die het snapte. De eerste stap was dus: maak één tool. Dat werd mijn verantwoordelijkheid, en dat is gelukt. Op zich is dat pielen in Excel niet eens heel leuk hoor, maar het is wel goed om te doen. Het dwingt in zekere mate respect af, als je zelf het vuile werk doet. Bovendien weet je dan écht waar je het over hebt, én het helpt enorm dat je weet dat die organisatie er echt beter van wordt. Daarom is die klus ook niet klaar als de tool af is. Die tool moet je ook implementeren, en zorgen dat hij echt gebruikt wordt op de werkvloer. Want uiteindelijk gaat het om het resultaat. Een voorbeeld. Op afdeling A mochten ze 500 uur inzetten. Maar elke week wás dat 600 uur, en het lukte niet om dat om te buigen. Dan help ik ook. Niet als de urenpolitie. Het gaat vaak niet eens om minder plannen, maar om beter plannen.’
‘Ik praat bij klanten vaak met mensen uit de hele organisatie. Dat vind ik leuk. Én ik houd wel van actie in de taxi. Als consultant moet je vaak veranderprocessen versnellen, terwijl de mensen die het moeten doen in hun hart liever met iets anders bezig zijn. Die rol ligt mij, het vraagt veel van je sociale vaardigheden om mensen mee te krijgen. Je moet daar een bepaalde passie voor uitstralen, en dat kan alleen als je er zelf in gelooft. Voor mij zit de lol dan ook in mensen die eerst wat in de weerstand zitten, maar uiteindelijk zeggen: ‘Eindelijk! Eindelijk krijg ik de tools in handen om zelf te zien wat ik moet, en wanneer ik ’t goed doe.’ Dat vind ik gaaf. Want daar wordt uiteindelijk ook de zorg beter van.’
‘Het allerleukste van mijn werk vind ik dat het soms duwen is, maar vaker dansen. Ook dat heb ik moeten leren. Soms heb je bijvoorbeeld een financiële doelstelling, waar ik dan veel eigenaarschap in neem. Nu heb ik geleerd om eerst een stap terug te doen. En me af te vragen: moet dat bij mij vandaan komen? Vaak is het beter als iemand uit de organisatie een initiatief neemt. Als je de juiste mensen op de juiste manier meeneemt, en het spel een beetje slim speelt, dan heb je soms in drie minuten geregeld wat je anders met een vergadering niet voor elkaar had gekregen. Dat vind ik geweldig, als dat lukt.’
